استوری برف در جواهردشت

تو بخوان شب همه شب برایم، ای مرغِ سحر
که دل خسته من در آمد از سینه به در
تو سبک بالی و من؛ اسیر بشکسته پرم
تو پر از شوری و من؛ ز عالمی خسته ترم
تو بخوان؛ تو بخوان…
به گوش اهل جهان
که خبر شود از شتابِ این کاروان