مشاوره دکتر هلاکویی آسیب درد دل کردن با کودک
چرا درد دل کردن با کودکان ممنوع است؟
فهیمه صانعی، روانشناس کودک، با بیان اینکه شالوده شخصیت و نظام رفتاری بزرگسالی در دوره کودکی شکل می‌گیرد، گفت: از آنجا که کودکان توانایی درک و حل کردن مشکلات بزرگسالان را ندارند، درد دل کردن بزرگسالان تنها موجب می‌شود کودک در یک صعود ناگهانی وارد دنیای بزرگسالی شود و این امر آسیب بسیار جدی‌ای بر روان کودک وارد می‌کند.
اعتمادآنلاین| میراندا مهدوی- برخی والدین از مسائل و روابط عاطفی خود با کودکان‌شان سخن می گویند. این والدین درک لازم را ندارند که این عمل چه آسیبی بر روان و تربیت کودک وارد می‌کند.
فهیمه صانعی، روانشناس کودک، با بیان اینکه شالوده شخصیت و نظام رفتاری بزرگسالی در دوره کودکی شکل می‌گیرد، گفت: از آنجا که کودکان توانایی درک و حل کردن مشکلات بزرگسالان را ندارند، درد دل کردن بزرگسالان تنها موجب می‌شود کودک در یک صعود ناگهانی وارد دنیای بزرگسالی شود و این امر آسیب بسیار جدی‌ای بر روان کودک وارد می‌کند.
این روانشناس کودک، با بین اینکه طرح مشکلات زندگی مشترک برای کودکان دستکاری در روند رشد روانی آنهاست، گفت: ممکن استکودک بین همسالان خود در ظاهر بازی کند، اما لذت چندانی از بودن در بین آنان نمی‌برد.
صانعی همچنین ادامه داد: از آنجا که کودکان مرز بین واقعیت و دروغ را نمی‌شناسند و این درد دل را دروغ نمی‌دانند، تمایل دارند آن را افشا کنند که در برخی موارد این مساله منجر به رازافشایی از ناحیه کودکان در محافل می‌شود و بر مشکلات خانواده دامن می‌زند.
او اضافه کرد: والدین با درد دل کردن‌شان نوعی عذاب وجدان به کودک منتقل می‌کنند. استفاده از جملاتی نظیر «بابات منو خیلی اذیت می کنه» یا «اگر تو نبودی من تا حالا از بابات جدا شده بودم» بر ذهنیت کودکان تاثیر منفی می‌گذارد.
به گفته صانعی، کودک چنین تصور می‌کند که منشاء تمام مشکلات پدر و مادرشان به سبب وجود اوست، این آسیب‌ها ممکن است تا بزرگسالی نیز او را همراهی کند.
این روانشناس کودک در پاسخ به این پرسش که «طرح مشکلات والدین نزد کودکان چه آسیبی بر روان کودکان وارد می کند» گفت: این اقدام مسئولان مراقبتی کودک، قطعاً باعث بروز آسیب روانی در چنین کودکانی می‌شود، به طوری که یک فشار سنگین روانی برای کودک در پی دارد. همچنین احتمال ابتلا به افسردگی در چنین افرادی طی دوران نوجوانی و بزرگسالی بسیار بالا خواهد بود و اعتمادبه‌نفس و عزت نفس کمتری نسبت به همسالان خود خواهند داشت.
به گفته صانعی کودکانی که بار سنگین چنین سخنانی را به دوش می‌کشند همیشه مضطرب هستند. او ادامه داد: حتی در زمانی که تصور می‌شود این کودکان در حال بازی هستند، برخی از آنان هوشیارانه به سخنان بزرگ‌ترهای خود گوش می‌دهند و همواره منتظرند اتفاقات بدتری رخ دهد. چنین کودکانی گمان می‌کنند آنان مسئول حل کردن مشکلات والدین خود هستند و چون توانایی حل این مساله را ندارند خود را فردی ناتوان قلمداد می‌کنند.
