کلیپ یخ خوردن کاسکوها در باغ پرندگان

یخ خوردن کاسکوها در باغ پرندگان
پرورش کاسکو و نگهداری از آن
پرورش جوجه کاسکو
پرورش کاسکو و نگهداری از آن

کاسکو پرنده مورد علاقه بسیاری از کشورهای دنیا به خاطر قدرت بالایی که در تقلید صدا و حرف زدن دارد به یک پرنده محبوب در بین هوادارانش تبدیل شده است. این طوطی خاکستری آفریقایی با هوش بسیار بالای خود می تواند چند صد کلمه را به خاطر بسپارد و آن را تکرار کند. زیستگاه اصلی این پرندگان در قاره آفریقا بود که از سالیان دور شکارچیان آنها را از طبیعت وحشی درآورده و با تلاش های بسیار زیاد آنها به یک پرنده اهلی که پتانسیل آموزش را دارند تبدیل شده اند .کاسکو از خانواده پستاسی ( Psittacidae ) و طوطی سانان است کاسکوی تیمنه، کاسکوی پرنسپس،کاسکوی کنگو و کاسکوی تیمنه : نام علمی Psittacus erithacus timneh است که پر و بالش خاکستری و دمش خاکستری متمایل به قرمز است. طول تقریبی آن از یک متر کمتر است و وزنش از ۲۵۰ تا ۴۵۰ گرم متغیر است . روحیه آرامتری نسبت به طوطی های دیگر دارد و از سن پایین می تواند تقلید صدا کند . ۵۰ تا ۶۰ سال عمر مفید ای پرنده است.

کاسکوی پرنسپس : Princeps خصوصیات آن شبیه نژاد تیمه است و وزنی در حدود ۴۰۰ الی ۴۵۰ گرم دارد ولی از نظر طول کمی بزرگتر است .

کاسکوی کنگو : Psittacus erithacus این نژاد از طوطی ها دو اندازه متفاوت دارند .کنگوی کوچک ۱۸ سانتی متری و کنگوی بزرگ ۱۰۰ سانتی متر طول و ۴۰۰ گرم وزن دارد رنگ پرهایش، خاکستری و دم قرمز است چشمهای این پرنده زرد رنگ و منقارش سیاه است جالب است بدانید که جنس نر و ماده از نظر ظاهری کاملا به هم شبیه هستند و در صورت داشتن شرایط مساعد می توانند ۵۰ تا ۶۰ سال عمر کنند . این طوطی های خاکستری به خوبی پرواز می کنند ولی قادر به جهت یابی نیستند ممکن است راه لانه شان را گم کنند.

پخش‌کننده صوت

00:00
00:00

برای افزایش یا کاهش صدا از کلیدهای بالا و پایین استفاده کنید.

: پادکست مقاله پرورش کاسکو

شرایط لازم پرورش کاسکو

در بین خانواده طوطی ها، کاسکو به عنوان محبوبترین آنها در بین مردم شناخته شده است. این پرنده زمانی که جفت خود را پیدا می کند شروع به جفت گیری و تولید مثل می کنند. شما به عنوان پرورش دهنده این پرنده خاص نیاز دارید تا آگاهی های لازم در این باره را کسب کنید. در ابتدا یک اصل مهم را یادآوری می کنم اگر قصد دارید این پرنده یک همدم خوب باقی بماند باید به آن احساس امنیت دهید پس بهتر است به مطالعه در باره شرایط زندگی آنها بپردازید که بنده در این مقاله سعی کردم موارد مهم و اساسی را مد نظر قرار دهم.
قفس کاسکو

کاسکو یک پرنده بازیگوش است و نیاز هست برای آن یک قفس نسبتا بزرگ ( ۹۰ تا ۱۲۰ سانتی متر ) آماده کنید تا بتواند در آن احساس راحتی کرده و به بازیگوشی مشغول باشد که در غیر این صورت احساس ترس و افسردگی در زندگی او تاثیر خواهد گذاشت.جنس میله های قفس هم بی تاثیر نخواهد بود چرا که این پرنده عادت دارد با منقارش از میله های قفس بگیرد و جهت حرکت خود را تنظیم می کند .

قفس کاسکو

اگر میله های قفس از جنس نامرغوب و رنگ های سرب دار باشد کاسکو دچار مسمومیت می شود. پیشنهاد میکنم قفسی که میله هایش روکش استیل دارد و ضد زنگ هستند، تهیه کنید. بهداشت قفس کاسکو و ظرف های غذایش بهتر است در طول روز قفس پرنده را در جایی که کاملا نورگیر هست قرار دهید اما نه در نور مستقیم آفتاب. محیط زندگی پرنده نباید در جای مرطوب باشد چرا که باکتری ها می توانند به راحتی رشد کرده و باعث بیماری پرنده شوند.
ظرف غذا

سعی کنید ۳ ظرف غذا از جنس پلاستیک مرغوب برای آب و غذا دادن به کاسکو اختصاص دهید . اگر تاکید می کنم ظروف پلاستیکی محکم به این دلیل است که اگر از ظروف گالوانیزه استفاده کنید با گذشت زمان ایجاد مسمومیت می کنند.
تغذیه کاسکو

آیا می دانستید تغذیه از مهمترین اصول نگهداری از کاسکو می باشد ؟ اگر کاسکو ها غذای مورد نیاز بدنشان را تامین نکنید آنها را دچار سوء تغذیه می کنید. جالب است بدانید که این امر در قدرت یادگیری و حرف زدنشان تاثیر خواهد گذاشت و شاید هرگز حرف نزنند. میوه های هسته دار ، آجیل های خام مثل بادام، پسته ، فندق و گردو و تخم آفتابگردان ، غلات و سبزیجات از غذاهای محبوب این پرنده است.
تولید مثل جوجه کشی از کاسکو

از آنجا که تشخیص جنسیت نر و مادگی این پرنده به خاطر شباهت ظاهری اش سخت است؛پرورش دهندگان حرفه ایی ترجیح می دهند که از آزمایش DNA استفاده کنند تا میزان درصد خطا را به صفر برسانند.

جوجه کشی از کاسکو

پس از تشخیص این امر برای انتخاب جفت آنها را راحت بگذارید و پیشنهاد می کنم در دو قفس جداگانه قرار دهید تا به مرور زمان به هم عادت کنند.قابل توجه شما خوانندگان عزیز : اگر کاسکو ها جفت خود را انتخاب کنند تا آخر عمر در کنار هم می مانند و تولید مثل می کنند پس بهتر است از نظر روانی هم که شده بعد از جفت گیری آنها را از هم جدا نکنید.
بیماری

طوطی ها در مقابل بیماری نسبت به پرندگان دیگر مقاومت بالاتری دارند . بیماری های شایع در این پرنده ممکن است به خاطر مسمومیت یا سوء تغذیه و یا اسهال و سرماخوردگی باشد. پر کنی و حتی نیاز به داشتن جفت هم یک بیماری شایع در این طوطی های خاکستری است . اما به یک بیماری روحی در باره این پرنده اشاره می کنم که ادامه حیات آن را تحت تاثیر قرار می دهد.
بیماری ترس

وقتی برای اولین بار قصد خرید و نگهداری از کاسکو را دارید به یک نکته مهم توجه داشته باشید . شک یک طبیعت ذاتی در کاسکو هاست و جزو پرندگان زود رنج و حساس هستند . تا به شما اعتماد نکند محال است بخواهند با شما ارتباط برقرار کنند. پیشنهاد می کنم حالت روحی پرنده را در نظر بگیرید و با ملایمت سعی در برقراری ارتباط باشید و آنها را تنها نگذارید . این به این معنی نیست که هر جا می روید قفس پرنده را هم با خود ببرید. آگاه باشید روبرو شدن کاسکو با محیط و آدمهای متفاوت به آنها ترس و استرس می دهد.

هرگز قفس آنها در کنار پنجره های رو به خیابان قرار ندهید . صداهای ناهنجار از حرکت موتو ها و ماشین ها بیماری ترس را در آنها تشدید می کند.
قفس آنها را دور از دسترس بچه ها و حیوانات خانگی دیگر از قبیل سگ و گربه نگه دارید.
از کجا بفهمید که کاسکو به بیماری ترس گرفتار شده است ؟
آنها وقتی می ترسند بالهایشان را به هم میچسبانند و فشار می دهند.
مدام به نقطه ایی در بالا زل می زنند.
مردمک چشمشان ریزتر می شود.
بدنشان می لرزد.

جالب است بدانید که این پرندگان با اعمال و رفتارهایی که انجا می دهند یک پل ارتباطی بین شما ساخته می شود. با رفتارشناسی از این پرنده می توانید از حضور ان در خانه لذت ببرید و به عنوان یک همدم همیشگی همراهتان باشد. در انتهای این مقاله لازم می دانم به چند حرکت رفتاری و احساسی کاسکو اشاره کنم تا در صورت برخورد چنین رفتارهایی از پرنده آگاهی های لازم از خواسته هایش را داشته باشید.

پر آرایی در کاسکو نشانه چیست ؟ کاسکو ها دوست دارند پرهایشان براق باشد . در قسمت بالای دم پرنده غده های چربی وجود دارد از این رو آنها سعی در خارج کردن این غدد هستند و در طول روز ۸ ساعت را به این کار اختصاص می دهند. و چربی های خشک شده روزهای قبل را از پرهایشان جدا می کنند.
چرا کاسکو ها ناخن های خود را می جوند؟
جویدن ناخن در زبان بدن کاسکوها نشانه ی چیست؟ ممکن است عصبانی باشد و یا گرسنه و تشنه
چرا در بعضی مواقع کاسکو ها بی حرکت می مانند و یا به جایی خیره می شوند؟ این واکنش نشانه ترس آنهاست . بهتر است به این مسائل مهم توجه کافی داشته باشید.
در بعضی مواقع چرا پرهایشان را سیخ می کنند ؟ احساس خطر کردند و می خواهند بدنشان شکل تهاجمی به خود بگیرد.
چرا کاسکو ها پرهایشان را پف می کنند ؟ اگر طولانی مدت باشد ، نشانه بیماری است در غیر این صورت از سر شیطنت و بازیگوشی آنهاست و جای نگرانی نیست.
دلیل سرفه و عطسه کردن کاسکوها چیست ؟ مطمئنا از صدای سرفه و عطسه شما تقلید می کنند ولی اگر با گرد و خاک مواجه شوند و یا آبریزش بینی داشته باشند و مدام عطسه کنند دلیل بر سرماخوردگی آنهاست.
چرا کاسکو ها به دور قفس می چرخند؟ زمانی صاحب خود را می بینند به نوعی ابراز خوشحالی میکنن ولی اگر در کنار صاحبشان این کار را انجام دهند معلومه که گرسنه هستند.
چرا کاسکو ها از سنگدانشان غذا را بالا می آورند؟ اگر در قفس با جفت خود باشند در واقع نشانه ابراز علاقه آنهاست و یک امر غریزی است در غیر این صورت اگر به دفعات زیاد تری اقدام به اینکار کنند نشانه بیماری است.
چرا کاسکو ها منقارهای خود را به هم می سایند ؟ نگران نباشید . این عمل آنها نشانه خواب شان است و از شما میخواهند شرایط خوابشان را مهیا کنید.
دلیل خمیازه کشیدن کاسکوها چیست ؟ دو دلیل دارد . یا نشانه شنیدن صداهای ناهنجار بیرون است و از شما می خواهد جایش را عوض کنید و یا یک پر کوچک به داخل گوشش رفته و سعی می کند به شما بگوید که آن را از گوشش خارج کنید.

پرورش جوجه کاسکو و رشد آن

دوره خوابیدن ماده روی تخم ها ۳۰ روز است. پس از آن، نر به غذا آوردن به لانه برای ماده و جوجه ها ادامه می دهد. در ۷۰ روزگی، پر های جوجه ها تقریبا کامل می شود. در حدود ۳ ماهگی، جوجه ها از لانه خارج می شوند. آنها ابتدا بالا رفتن از شاخه ها را تمرین می کنند. در این هنگام توسط پدر و مادر تغذیه می شوند، ولی کم کم تمرین می کنند که غذاهای نرم را پیدا کنند و بخورند. منقار بالایی جوجه ها تا ۳ الی ۴ ماهگی محکم نمی شود و تا این زمان نمی توانند میوه های پوسته سخت را بشکنند.

از ۵ تا ۸ ماهگی به بعد، به تدریج دور مردمک چشم جوجه ها از سیاه به خاکستری مایل به زرد کمرنگ تغییر رنگ می دهد که این رنگ، خصوصیت رنگ چشم کاسکو های بالغ است). از ۵ تا ۸ ماهگی، جوجه کاسکو ها به تدریج پرواز یاد می گیرند و به طور مستقل پرواز می کنند. تا یکسالگی و قبل از تولک رفتن، پر های جوجه ها به رنگ مایل به قهوه ای و تیره تر از والدین باقی می ماند. البته پس از توانمند شدن برای پروازهای مستقل، جوجه ها وارد گله می شوند و به عنوان اعضای معمولی، جایی برای خود در گله باز می کنند.

توجه : آن قسمت از مطالب فوق که با حروف سیاه مشخص شده و عینا از کتاب انگلیسی ترجمه شده است، کاملا غلط است و صحیح آن به این شرح است :

از حدود ۸ ماهگی، به تدریج دور مردمک سیاه چشم های جوجه کاسکو ها، از سیاه کامل به رنگ دودی تغییر می کند و در طول سال دوم، رنگ اطراف مردمک چشم ها دودی رنگ می ماند. مرحله بعدی تغییر رنگ چشم های جوجه کاسکو ها از دودی به طوسی است که رنگ طوسی چشم ها در جوجه کاسکو ها نشانه ۲ تا ۳ سالگی آنهاست. در ۳ سالگی، همزمان با تغییر رنگ اطراف مردمک چشم از طوسی به سفید، جوجه ها از نظر جنسی بالغ می شوند. اما از ۳ سالگی تا حدود ۷ سالگی که رنگ اطراف مردمک چشم ها سفید می ماند، کاسکوها جفتگیری نمی کنند.

در ۶ / ۵ تا ۷ سالگی، رنگ سفید اطراف مردمک چشم ها از سفید به سفید مایل به زرد کمرنگ، تغییر رنگ می دهد. در این سن، جفت های واقعی جفتگیری می کنند. می بینید که اظهار نظرهای غلط فقط مربوط به برخی از فروشنده ها یا کاسکو داران ما نیست، بلکه چون کاسکوداران خارجی و حتی نویسنده های چنان کتاب ها افرادی محقق نیستند، بی توجه به اصول و ضوابط انتشار نظرات، آنها نیز گاه هم غلط می گویند و هم غلط می نویسند. اما مهم این است که شنونده یا خواننده باید عاقل باشد و هر اظهار نظری را بدون تعمق نپذیرد ؟
مراحل تکوین و پروش جوجه کاسکو

مثل بسیاری از انواع دیگر طوطی ها، رفتارهای کاسکوها نیز به مرور تکوین میابد. در مراحل اولیه رشد؛ یعنی زمانی که برخی از خصوصیات کاسکو توسعه پیدا می کند، فرصت های خاصی برای توسعه برخی از یادگیری ها وجود دارد. بنابراین کاسکوهایی که توسط پرورش دهنده پرنده فروش یا صاحب قبلی خودشان به خوبی تغذیه و تیمار شده اند، انتقالشان به خانه شما با سهولت و دردسر کمتری صورت خواهد گرفت. اگرچه ما نمی توانیم تجارب کاسکوها در حالت وحش را به خوبی تکرار کنیم، اما باید برای آنها شرایطی فراهم کنیم که حس کنجکاوی و اعتماد به نفس را در آنها تقویت نماییم.
شش هفته اول زندگی جوجه کاسکو

کاسکوهای دم قرمز و دم سیاه، هر دو در زمان تخمگذاری ۳ تا ۵ تخم به فاصله ۲ تا ۳ روز می گذارند. دوره خوابیدن مادر روی تخم ها معمولا ۳۰ روز است. شش هفته اول زندگی معمولا شامل ۳ دوره خوردن و خوابیدن و رشد فیزیکی است. برحسب روش کار پرورش دهنده و شرایط موجود، جوجه ها به مدت ۲، ۴ یا ۶ هفته در لانه تحت مراقبت والدین قرار دارند. برخی عقیده دارند که هرچه طولانی تر جوجه ها نزد والدین بمانند، مقاوم تر می شوند.

جوجه کاسکو نر

برخی هم معتقدند که اگر جوجه ها بیش از شش هفته نزد والدین بمانند، هم دوره تخمگذاری و جوجه کشی بعدی والدین به تأخیر می افتد، هم جوجه ها غرایز طبیعی اشان؛ یعنی خوی وحشی بودن را بیشتر می گیرند. جوجه های جدا شده در اولین مراحل زندگی از والدین و مراقبت و تغذیه آنها توسط انسان، هم خوی وحشی پیدانمیکنند و هم از همان ابتدا دست آموز خواهند بود و با رسیدن به سن ۳ تا ۴ ماهگی، به بسیاری از خواسته های صاحب خود جواب مناسب می دهند.
۷ تا ۹ هفته اول زندگی جوجه کاسکو

این مرحله دوره کنجکاوی کاسکو است که در آن کاسکو به طور فعالانه به جستجوی اشیاء اطراف خود و آشنا شدن با آنها می پردازد. در حدود شش هفتگی برخی افراد جوجه های خود را در کف یک کارتن سه طبقه قرار می دهند. این کار باعث تداوم امنیت جوجه ها می شود و در عین حال جای بیشتری به آنها می دهد تا در آن به کنجکاوی خود برای یافتن غذا ادامه دهند.

هرچه آنها کنجکاوتر شوند، به آنها اجازه داده می شود که خوراک ها، اسبابها و انسان نشسته روی کف خانه را بیشتر مورد کنجکاوی و تجربه قرار دهند. پس از فارغ التحصیلی از طبقه اول جعبه مقوایی، آنها به طبقه دوم منتقل می شوند، در این طبقه، اسباب بازی ها یا وسایلی برای صعود و جایی برای بازی قرار دارد. این کار موجب آشنایی و کسب تجربه تدریجی پرنده و اعتماد به نفس آن می شود . درست همانند روش طبیعی با والدین. پرورش دهندگان باید فرصت های زیادی را برای تقویت حس کنجکاوی و تشخیص رنگ اسباب بازی ها و غذاها در اختیار جوجه کاسکو ها قرار دهند. علاوه بر آن باید فضای زیادی را به محل فعالیت فیزیکی و کشف زوایای آن توسط کاسکو اختصاص دهد.

۱۰ تا ۱۶ هفته اول زندگی جوجه کاسکو

در این مرحله یک جوجه کاسکوی زشت ضمن رشدکردن و پر درآوردن تبدیل به جوجه ای با بالهای کامل و قدرت پرواز و فرود آمدن به زمین پیدا می کند. در این مرحله، آموختن پرواز کلید استقلال جوجه است. بسیاری از پرورش دهندگان، به این جوجه ها ۱۰ تا ۱۴ روز وقت می دهند تا پرواز را یاد بگیرند و پس از آن، اقدام به قیچی کردن بال های آنها می کنند.

جوجه کاسکو ها در حالت وحشی، از نظر غذایی به والدین خود وابسته اند و از لحظه ای که متولد می شوند، قبل از گرسنه شدن توسط والدین سیر می شوند. والدین همواره جوجه های خود را سیر نگه می دارند تا برای غذا سر و صدا نکنند و پرندگان شکارچی به طرف آنها جلب نشوند. جوجه ها غذای بالا آورده از چینه دان والدین را می خورند. به تدریج که جوجه ها رشد می کنند، علاوه بر خوردن از دهان والدین، قدری هم خوراک های معمولی را می خورند.

وقتی جوجه ها پرواز و فرود را یاد گرفتند و توانستند به همراه والدین به طرف منابع غذا پرواز کنند و شکم خود را سیر کنند، والدین غذا دادن به آنها از طریق دهان خود را قطع می کنند. بدیهی است که غذا گرفتن جوجه ها کاری است تدریجی و هر چه جوجه ها بتوانند خودشان غذا به دست آورند، والدین جیره غذایی آنها را کمتر می کنند تا نهایتا جوجه ها از نظر غذایی کاملا تأمین کننده نیازهای خود باشند. والدین هرگز به اجبار و ناگهانی غذای چینه دانی جوجه ها را قطع نمی کنند. در حقیقت هر چه جوجه ها بتوانند بیشتر شکم خودشان را سیر کنند، کمتر سر و صدا می کنند و کمتر از والدین تقاضای غذا می کند.

هفته اول زندگی جوجه کاسکو

برای غذاخور کردن جوجه ها در هنگام جدا کردن آنها از والدین و قطع تغذیه چینه دانی صاحب جوجه ها باید کاسه ای پر از میوه ها و سبزی های خرد شده در اختیار جوجه ها قرار دهد. جوجه ها ابتدا عادت به غذا خوردن معمولی ندارند، ولی پس از مدتی که غذاهای متنوع را مزه مزه می کنند، از تمام یا برخی از آنها خوششان می آید و مشغول خوردن آن ها می شوند. البته همزمان با خوردن اختیاری جوجه ها از غذاهایی که در اختیارشان قرار می گیرد، صاحب جوجه ها باید یک غذای خمیری یا به شکل سوپ غلیظ آسیاب شده با مخلوط کن را با قاشق چایخوری یا سرنگ به آنها تغذیه کند. این خوراکها به نام خوراک های انتقالی نامیده می شود. این تجربه یک بخش مهم از یادگیری مهارت های خوردن به سبک والدین است.

در حالت وحشی، جوجه های خوب تغذیه شده توسط والدین، امنیت روانی دارند و در رفاه به سر می برند. در مقایسه، وقتی غذا کمیاب باشد، قوی ترین و تهاجمی ترین جوجه های موجود در لانه و آنهایی که پر شان کامل شده و قدرت پرواز و فرود پیدا کرده اند، غذا را از دهان والدین می گیرند و ضعیف تر ها گرسنگی می کشند و رشدشان کم می شود و گرسنگی یعنی مرگ. بسیاری از جوجه هایی که در حالت اسارت نگه داری می شوند، وقتی صاحبشان آنها را مجبور به جدا شدن از والدین می کند و این عمل زود انجام می شود، ممکن است موجب پیدایش بیماری ترس در جوجه ها شود.
۵ تا ۱۶ ماهگی جوجه کاسکو

در این دوره، احتمالا کاسکوهای دم قرمز جوان و جوجه هایی از دوره قبل تولید مثل، هنوز در الانه پدری زندگی می کنند. جوجه کاسکو های دم سیاه ( تیمنه) نیز لانه پدری را ترک می کنند و به گروه کاسکو های مستقل و خارج از لانه می پیوندند. گله بزرگ کاسکوهای جوان که هریک از آنها به خانواده ای تعلق دارند، حالا به صورت اجتماعی و گلهای زندگی می کنند و محل زندگی شبانه آنها روی بالاترین شاخه های درختان است. این گله ها به همراه والدین، برای غذایابی به منظور تغذیه جوجه های جدید، صبح ها به پرواز در می آیند و دسته جمعی به سوی منابع غذا پروازی افقی را شروع می کنند.

اغلب اوقات کاسکوها مزارع کشاورزان را به عنوان بهترین مکان غذایابی انتخاب می کنند. به همین دلیل کشاورزان آفریقایی، کاسکوها را آفت جدی محصولات خود می پندارند و متأسفانه غالبا اقدام به تله گذاری، گرفتن و معدوم کردن آنها می کنند. در این دوره زمانی، جوجه ها امنیت و الگوهای رفتارهای اجتماعی را یاد می گیرند و پرورش دهندگان نیز در همین دوره است که باید جوجه های جوان را با حمام گرفتن، بازی با اسباب بازی های شناختن خوراک ها و غیره آشنا کنند.

در طبیعت وقتی جوجه ها پرواز را یاد می گیرند، علاقه مند کشف چیزهای مختلف در محیط می شوند و این احساس به آنها دست می دهد که مبادا از گله عقب بمانند و گم شوند. در این حالت مرتبا فریاد می کشند و از شاخه ای به شاخه دیگر می پرند و به نظر عصبی می آیند و دوست دارند مورد توجه قرار گیرند و مطمئن شوند که خطری آنها را تهدید نمی کند. وقتی چنین جوجه ها وارد خانه های مردم می شوند، صاحبانشان باید وسایل رفاهی آنها را فراهم کنند و تا حد امکان آن را سرگرم کنند.

هم جوجه ها و هم کاسکوهای بالغ وقتی برای اولین بار وارد خانه ای می شوند، با احساس غریبگی نسبت به محیط جدید و افراد جدید، تا چند روز تمایل زیادی به خوردن نشان نمی دهند. سر و صدا و پایین آوردن بال ها تا حدودی نشانه گرسنگی آنهاست. در حالت وحشی، غذایابی جوجه ها امری تدریجی است. در این دوره، جوجه ها هم خودشان غذا به دست می آورند و هم والدین آنها را تغذیه می کنند. بنابراین اگر جوجه کاسکویی در این سنین به دست شما برسد، اگرچه خودشان می توانند غذا بخورند، اما نمی توان به تغذیه کامل آنها توسط خودشان اطمینان کرد و لذا باید به طور دستی هم آن را با قاشق چایخوری از یک غذای خمیری مناسب تغذیه کنید.
۱۲ تا ۳۶ ماهگی جوجه کاسکو

در حالت وحشی، کاسکوهای جوانی که پرواز کردن و به دست آوردن غذا را یاد گرفته اند، از والدین جدا می شوند و به گروه کاسکوهای جوان می پیوندند و از این پس رفتار های آنها بیشتر تحت تأثیر دوستان خود قرار می گیرد تا والدینشان. در این دوره هم اعتماد به نفس در آنها بیشتر می شود و نیز یاد می گیرند که چگونه با هم ارتباط برقرار کنند و با هم باشند. در این دوره هورمون خاصی در بدن آنها ترشح می شود که این هورمون آنها را علاقه مند می کند که یک جفت برای خود انتخاب کنند.

در خانه ها نیز این اتفاق به این صورت رخ میدهد که به طور ناگهانی علاقه اشان نسبت به فرد مورد علاقه اشان کم می شود و با فرد دیگری دوست می شوند. اگر چنین اتفاقی افتاد، آن را به حساب بی وفایی کاسکو نگذارید. در این دوره طوطی های جوان وارد بلوغ جنسی می شوند و نیروی جنسی به وجود آمده در آنها موجب تغییراتی در رفتارها و غرایز آنها می شود. البته اگر صاحب کاسکو در این دوره بر شدت مراقبت و همدمی با کاسکوی خود بیفزاید، کاسکو می تواند غرایز خودش را با سرگرم شدن با صاحبش ارضاع کند و دچار تنش جنسی نشود.

در این دوره، کاسکوهایی که در خانه ها هستند و دسترسی به جنس مخالف ندارند، اگر مورد غفلت واقع شوند، دچار تنش جنسی می شوند و اولین عارضه ای که به آن دچار می شوند، پرکنی است. بنابراین یکی از مهم ترین دلایل شروع ظاهرا بدون دلیل پرکنی همین است و صاحب کاسکو باید بداند که هیچ نوع دارویی به جز خریداری یک جفت قابل قبول برای کاسکوی خودش یا سرگرم کردن رضایتبخش کاسکو وجود ندارد. لذا پاشیدن هر نوع پودر دارویی یا مایع به بال های کاسکو، در این زمان که تحت تأثیر تنش جنسی است، تأثیری نخواهد
داشت.

برخی افراد خیال می کنند کاسکو به علت آلوده شدن به انگل پوستی پرکنی می کند و برخی توصیه می کنند که صاحب کاسکوی پرکن شده، نوعی پودر ضدانگل در لابه لای پرهایش بپاشد. این در حالی است که مشکل به وجود آمده ابدا به خاطر انگل پوستی نیست، بلکه تنش جنسی است که راه مقابله با آن گفته شد. جوجه کاسکو ها در ۳ سالگی به بلوغ جنسی می رسند و در این سن اگرچه جفتگیری و تولید مثل نمی کنند، ولی هریک از آنها جفتی برای خودش انتخاب می کند و آن هاتا هفت سالگی با هم هستند و یکدیگر را تیمار می کنند. در واقع سنین ۳ تا ۷ سالگی، دوره نامزدی کاسکو های جوان است و در حول و حوش ۷ سالگی این جفت ها باهم جفتگیری می کنند و مشغول زاد و ولد می شوند.

سه سالگی و بعد از آن کاسکو

حال اگر می بینید که کاسکو ها در شرایط اسارت زیاد دچار عارضه پرکنی می شوند، علت آن است که آنها در طبیعت از ۳ سالگی به بعد به صورت جفت زندگی می کنند. بنابراین زندگی کردن کاسکو های جوان به صورت جفت، امری غریزی است که چون در شرایط اسارت این غریزه سرکوب می شود، چنانچه صاحب کاسکو و خانواده او بتوانند با کاسکو رفتاری داشته باشند که حس کند صاحبش جفتش است و افراد خانواده او، همنوعانش هستند، کاسکو با هیچ مشکلی مواجه نمی شود، اما ممکن است به علت کوچک ترین غفلت استرس زا و تنها ماندن، به شدت دچار تنش شوند و پرکنی را شروع کنند.

به هر حال، وقتی کاسکو به حدود سن ۷ سالگی؛ یعنی زمان جفتگیری در طبیعت می رسد، نیاز جنسی اش به اوج می رسد و در این هنگام است که همه کاسکو ها در خانه ها پرکنی را شروع می کنند. اما در این هنگام اگر کاسکو باصاحبش جفت عاطفی خوبی باشند، پرکنی در آن مشهود و جدی نخواهد بود و برعکس آنهایی که توسط صاحبشان مورد غفلت قرار می گیرند، در این سن به شدت دچار پرکنی می شوند.

البته در این خصوص ماده ها بسیار بیشتر از نرها حساس به پرکن شدن هستند، زیرا تمایل به جنس مخالف در کاسکو های ماده مانند ماده ها در سایر گونه ها دوره های شد ضعف دارد، در حالی که این تمایل در کاسکوهای نر مانند نرها در سایر گونه های یکنواخت است.
سه سالگی پرورش کاسکو

در سه سالگی کاسکوها به بلوغ جنسی می رسند و شخصیت واقعی آنها شکل می گیرد. در طبیعت هر یک از کاسکوها پس از رسیدن به بلوغ جنسی، جفتی برای خود انتخاب می کنند و تا ه یا ۶ سالگی و گاه تا ۷ سالگی، اگرچه باهم عشقبازی می کنند، ولی جفتگیری نمی کنند. این رفتارها را می توان از روی حرکات بدن آنها تشخیص داد و زبان بدن که نمایانگر خواسته ها و تمایلات کاسکوها است، در فصل بعدی تشریح شده است. کاسکو به خوبی محبت شما نسبت به خودش را درک می کند و بسیار خوشحال می شود که شما او را دوست بدارید.

باور داشته باشید که اگر روزی شما غمگین باشید و حرف نزنید یا با کاسکو سرگرم نشوید، کاسکو غمگینی را در چهره شما به خوبی تشخیص می دهد و برای همدردی با شما سکوت می کند و همواره انتظار می کشد که شما از حالت افسردگی خارج شوید و حرف بزنید و شادی کنید. کاسکو به محض شاد و سرحال دیدن شما، شاد و فعال می شود و سر و صدا می کند و اگر حرف زدن بلد باشد، شروع به حرف زدن می کند. به تدریج که کاسکو بالغ تر می شود و در یک خانه به عنوان عضوی دایمی و دوست داشتنی جا می افتد، اجتماعی تر می شود و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کند و آرام تر می شود و به ندرت صداهای ناهنجار سر می دهد و فقط روزانه در چندین نوبت شروع به حرف زدن می کند. البته صاحب کاسکو می تواند در هر زمان با گفتن کلمات یا جملاتی آن را تحریک به حرف زدن کند.

کاسکو هایی که دایما در قفس محبوس هستند و محیط جدید با اسباب بازی جدید به آن ها معرفی نمی شود و افراد خانه کمتر با آنها سرگرم می شوند، هرچه سنشان بالاتر رود، عصبی تر از گذشته می شوند. بنابراین اجتماعی بارآوردن کاسکو و سرگرم کردن کافی کاسکو در طول زندگی این پرنده باهوش یک ضرورت است. کاسکوها توقع ندارند که شما فقط آب و خوراک در اختیارشان قرار دهید. آنها علاوه بر آب و خوراک، به شدت به محبت و سرگرمی نیاز دارند.