بر باد نرفته / شعر و صدای نی ما جوادپور

شادم که تو از شادی من شاد نبودی
مومن به سرابی که ز من زاد، نبودی
بر دوش ِ غرور ِ تو چه باری ست که ای آه _
درهای قفس باز و تو آزاد نبودی
داد از که ستانم که در این ظلم زمانه
ای داد تو جز بانی بیداد نبودی
…
تنها سخن فلسفه با عشق همین است :
ای کاش که زاییده ی اضداد نبودی
"اضداد" همین بس که گذشتم ز تو اما
از یاد نبردم که تو در یاد نبودی
…
"رت" می رود از ورطه ی این قصه ولی تو
خوش باش که آن رفته ی بر باد نبودی …
بر صخره ی شیرینی شهرت بنویسید؛
بی خسرو و بی تیشه، تو فرهاد نبودی
نی ما شرف و شوکت تنهایی ات این بس ؛
همصحبت ِ جمعیت ِ شیّاد نبودی …
________________________________